ജോണും അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട ഭാര്യ മേരിയും ഒഴിഞ്ഞ കൂടുകളായി ജീവിതത്തിന്റെ പുതിയൊരു ഘട്ടത്തിലേക്ക് പരിണമിച്ചു.
ഒക്ടോബറിലെ ഒരു അതിമനോഹരമായ ശനിയാഴ്ച, മേരി ഗായകസംഘ പരിശീലനത്തിലായിരിക്കെ, ചെയ്യേണ്ട കാര്യങ്ങളുടെ പട്ടികയിൽ ചേരാൻ ജോൺ അതിരാവിലെ എഴുന്നേറ്റു.
ആദ്യം, അദ്ദേഹം അവരുടെ വിശ്വസ്തനായ ജർമ്മൻ ഷെപ്പേർഡ് നായ വാൾട്ടറെ ഒരു ചെറിയ നടത്തത്തിന് കൊണ്ടുപോയി. ആകാശം തിളങ്ങുന്ന നീലക്കല്ലിന്റെ അതിശയകരമായ നിറമായിരുന്നു, അതിശയകരമായ തിളക്കമുള്ള സൂര്യപ്രകാശത്തിന് അനുയോജ്യമായ അകമ്പടിയായി വായുവിൽ ശരത്കാലത്തിന്റെ നേരിയ മണം ഉണ്ടായിരുന്നു.
വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിൽ, ജോൺ വാൾട്ടറുമായി ഓരോ വാക്കും മനസ്സിലാക്കുന്നതുപോലെ സംസാരിച്ചു.
"വോഗി-ഡോഗി."
വാൾട്ടറിന്റെ വിളിപ്പേര് കേട്ടപ്പോൾ അദ്ദേഹത്തിന്റെ ചെവികൾ കൂർത്തു. അദ്ദേഹം വളരെ താൽപ്പര്യത്തോടെ ഓരോ വാക്കും കേൾക്കുന്നതായി തോന്നി.
"ഇന്നത്തെ എന്റെ പദ്ധതി നമ്മുടെ ബോട്ട് വൃത്തിയാക്കി വെള്ളം വറ്റിച്ച് ശൈത്യകാലത്തേക്ക് ഡ്രൈ-ഡോക്ക് സ്റ്റോറേജിലേക്ക് കൊണ്ടുപോകാൻ തയ്യാറാക്കുക എന്നതാണ്."
അവർ ഡ്രൈവ്‌വേയിൽ എത്തിയപ്പോൾ, അവരുടെ അയൽക്കാരനായ വൃദ്ധനായ ബെൻ ഹാർമൻബെർഗിനെ ജോൺ ശ്രദ്ധിച്ചു, അദ്ദേഹത്തിന്റെ കയ്പേറിയ കാഴ്ചപ്പാട് ഒരു ഭയാനകമായ നിഴൽ പോലെ തന്നിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരുന്നു. അമ്മ അല്പം കരുണ കാണിക്കാൻ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നതുവരെ കുട്ടികൾ അവനെ ഹംബഗ് എന്ന് വിളിച്ചിരുന്നു.
വർഷങ്ങൾക്ക് മുമ്പ് "ക്രിസ്ത്യൻ സംസാരം" എന്ന് വിളിക്കുന്നത് കേൾക്കാൻ അവന് താൽപ്പര്യമില്ലെന്ന് അവൾ മനസ്സിലാക്കി. ചെറിയ തെറ്റുകൾക്ക് കുട്ടികളോട് അവൻ പലപ്പോഴും ദേഷ്യപ്പെടാറുണ്ടായിരുന്നു, പക്ഷേ അയാൾക്ക് അവരുടെ നായയെ ഇഷ്ടമാണെന്ന് തോന്നുന്നു.
ജോൺ തന്റെ വരാന്തയിൽ ഇരിക്കുന്ന വൃത്തികെട്ട വൃദ്ധനായ വൃദ്ധനെ കൈവീശി കാണിച്ചു. ബെൻ കഷ്ടിച്ച് അഭിവാദ്യം തിരിച്ചുകൊടുത്തു, പക്ഷേ അവരിൽ ഒരാൾക്ക് ഒരു ചെറിയ മറുപടി പറയാൻ കഴിഞ്ഞു.
"വാൾട്ടർ, ഇന്ന് രാവിലെ നിനക്ക് എങ്ങനെയുണ്ട്?"
തികഞ്ഞ, രസകരമായ സമയത്തോടെ, നായ ഒറ്റവാക്കിൽ മറുപടി നൽകി.
"വൂഫ്."
ജോണിന് അത് ഭാര്യയുമായി പങ്കുവെക്കാൻ കാത്തിരിക്കാനായില്ല. ഒരു നല്ല അയൽക്കാരനാകാനുള്ള ശ്രമം അവൾ ഒരിക്കലും നിർത്തിയില്ല, ഒരുപക്ഷേ വാൾട്ടർ വൃദ്ധന്റെ കഠിനഹൃദയത്തെ മയപ്പെടുത്തുമെന്ന് അവൾ പലപ്പോഴും പറഞ്ഞിരുന്നു.
ജോൺ ബോട്ട് പിടിച്ച ട്രെയിലർ ഗാരേജിലേക്ക് തള്ളിയിടുന്നത് പൂർത്തിയാക്കിയ ശേഷം, അവന്റെ ഫോൺ റിംഗ് ചെയ്തു.
"ഹേയ്, പ്രിയേ. നീ വീട്ടിലേക്കുള്ള വഴിയിലാണോ?"
"ഞാൻ ഉരുളുകയാണ്, ജോൺ, പക്ഷേ റേഡിയോ അപകടകരമാംവിധം മോശം കാലാവസ്ഥ നേരെ നമ്മുടെ അടുത്തേക്ക് വരുന്നുവെന്ന് റിപ്പോർട്ട് ചെയ്യുന്നു."
“ശരി, ഞാൻ നിൽക്കുന്നിടത്ത് നിന്ന് നോക്കുമ്പോൾ, നമ്മുടെ തെരുവ് ഒരു പറുദീസ പോലെയാണ് തോന്നുന്നത്. എനിക്ക് കുറച്ച് ബർഗറുകൾ ഗ്രിൽ ചെയ്യാം, ഒരുപക്ഷേ നിങ്ങൾ എന്നെ ലിറ്റിൽ ആർക്കിനെ ശൈത്യകാലമാക്കാൻ സഹായിക്കാൻ ആഗ്രഹിച്ചേക്കാം.”
സൺ‌ഡേ സ്കൂളിൽ നോഹയെയും വലിയ ആർക്കിനെയും കുറിച്ച് പഠിച്ച ശേഷം, കുട്ടികൾ അവരുടെ കുടുംബ ജലപാത്രത്തിന് ആ പ്രിയപ്പെട്ട പേര് നൽകി, ഇപ്പോൾ അമരത്ത് ധൈര്യത്തോടെ വരച്ചിട്ടുണ്ട്.
കോൾ അവസാനിച്ചപ്പോൾ, ആദ്യത്തെ മഴത്തുള്ളി ഒരു വെടിയുണ്ട പോലെ തന്റെ മുഖത്ത് പതിച്ചതായി ജോണിന് തോന്നി. എവിടെ നിന്നോ ഭയാനകമായ ഇരുണ്ട മേഘങ്ങൾ ഓടിയെത്തി.
“വേഗം, വോഗി-ഡോഗി, ഗാരേജിൽ കയറൂ!”
ഭയാനകമായ ആകാശത്ത് ഉച്ചത്തിലുള്ള, ഇടിമുഴക്കമുള്ള തിരമാലകളിൽ മിന്നലുകൾ വീശുന്നതിനിടയിൽ, വാൾട്ടർ വർക്ക് ബെഞ്ചിനടിയിലെ തന്റെ പ്രത്യേക കിടക്കയിൽ അഭയം തേടാൻ പോകുന്നതിനിടയിലാണ് മേരി എത്തിയത്.
താമസിയാതെ, അവർ തങ്ങളുടെ വളർത്തുമൃഗവുമായി അടുക്കളയിൽ ഒത്തുകൂടി, അടുത്ത പടി തീരുമാനിച്ചു. മറ്റൊരു ഭയപ്പെടുത്തുന്ന മിന്നലിനെ തുടർന്ന് കാതടപ്പിക്കുന്ന ഒരു സ്ഫോടനം ഉണ്ടായി. ജോൺ തന്റെ പ്രിയപ്പെട്ട മേരിയെ കെട്ടിപ്പിടിച്ച് വാൾട്ടറെ ആശ്വസിപ്പിച്ചു. എല്ലാ ശക്തിയും നഷ്ടപ്പെട്ടു.
റോഡുകളിലും വീടുകളിലും, ദുഃഖകരമെന്നു പറയട്ടെ, ആളുകളിലും വെള്ളപ്പൊക്കം നാശം വിതച്ചുകൊണ്ട് അവരുടെ ബാറ്ററിയിൽ പ്രവർത്തിക്കുന്ന റേഡിയോ എല്ലാ സ്റ്റേഷനുകളിലും പരിഭ്രാന്തിയും ആശയക്കുഴപ്പവും സൃഷ്ടിച്ചു.
“നമ്മൾ പോകണം മേരി! കുറച്ച് വാട്ടർപ്രൂഫ് വസ്ത്രങ്ങൾ ധരിച്ച് ബാക്കപ്പ് ഫോണുകൾ കൊണ്ടുവരിക. ഞാൻ അടിയന്തര സാധനങ്ങൾ എടുത്ത് വാൾട്ടറിൽ ആ പ്രത്യേക ലൈഫ് വെസ്റ്റ് ഇടാം. നമ്മുടേത് ബോട്ടിലാണ്.”
മേരി ആയിരുന്നു അനുയോജ്യമായ ആദ്യ പങ്കാളി. ലിറ്റിൽ ആർക്കിൽ അവർ ഉറച്ചുനിൽക്കുമ്പോഴേക്കും, പ്രാദേശിക അണക്കെട്ട് പൊട്ടി, ജലനിരപ്പ് പത്ത് അടി ഉയർന്നു.
“കാത്തിരിക്കൂ, മേരി അപേക്ഷിച്ചു, ബെന്നിനെ മുകളിലത്തെ നിലയിൽ ഞാൻ കാണുന്നു. നമ്മൾ അദ്ദേഹത്തെ സമീപിക്കാൻ ശ്രമിക്കണം.”
തന്റെ മികച്ച നാവിക കഴിവുകൾ ഉപയോഗിച്ച്, ദുർബലനായ മൂപ്പനെ സുരക്ഷിത സ്ഥാനത്തേക്ക് വലിച്ചിഴയ്ക്കാൻ ജോൺ ബോട്ട് അടുത്തേക്ക് കൊണ്ടുപോയി. മേരി അദ്ദേഹത്തെ ഒരു ലൈഫ് വെസ്റ്റിൽ സഹായിക്കുകയും ഒരു വലിയ, ഉറപ്പുള്ള കുട നൽകുകയും ചെയ്തു. അവൾ അദ്ദേഹത്തിന് ചുറ്റും ഒരു കട്ടിയുള്ള പുതപ്പ് പൊതിഞ്ഞു.
പല്ലുകൾ കൂട്ടിയിടിക്കുന്ന ഭയന്ന വൃദ്ധന്റെ അടുത്ത് വാൾട്ടർ അസാധാരണമാംവിധം അടുത്ത് ഇരുന്നു. പ്രതീക്ഷയിൽ പറ്റിപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നതുപോലെ ബെൻ തന്റെ നേർത്ത, ചുളിവുകളുള്ള കൈ നായയെ ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു.
അഗ്നിപർവ്വത സ്ഫോടനങ്ങൾ, ചുഴലിക്കാറ്റുകൾ, ഭൂകമ്പങ്ങൾ എന്നിവ മുതൽ വിവിധ സ്ഥലങ്ങളിൽ സങ്കൽപ്പിക്കാനാവാത്ത തകർച്ചകൾ റേഡിയോ റിപ്പോർട്ട് ചെയ്തു.
മേരി ചുറ്റിത്തിരിയുമ്പോൾ കരയാൻ തുടങ്ങി, ബെന്നിന്റെ മുന്നിൽ മുട്ടുകുത്തി വീണു.
“ദയവായി സർ! ഞാൻ പറയുന്നത് കേൾക്കൂ! സമയം കുറവാണ്. വളരെ പ്രധാനപ്പെട്ട ഒരു കാര്യം ഞാൻ നിങ്ങളെ മനസ്സിലാക്കിക്കണം...”
സ്വർഗ്ഗത്തിലെ ഏറ്റവും തിളക്കമുള്ള വെളിച്ചത്തിലേക്ക് അപ്രത്യക്ഷമാകുന്നതിന് മുമ്പ് അവളും ജോണും ഒരു ചെറിയ ധാരണാ പുഞ്ചിരി പങ്കിട്ടു.
മിസ്റ്റർ ഹാർമൻബർഗ് ലിറ്റിൽ ആർക്കിലെ വൃത്തികെട്ട ജലപാതയിലൂടെ അജ്ഞാതമായ ഒരു ലക്ഷ്യസ്ഥാനത്തേക്ക് ഒഴുകി നീങ്ങി. ആ മനുഷ്യന്റെ ഏക സുഹൃത്തായ പ്രിയപ്പെട്ട വാൾട്ടർ, കഴിയുന്നത്ര ദൂരം പോകുന്നതുവരെ തന്റെ അയൽക്കാരന്റെ അരികിൽ തന്നെ തുടർന്നു, അതാണ് അവസാനം.
